बिशाल तिमिल्सिना
सत्तारूढ नेकपाकाे झण्डामा राताे रङ्गको पृष्ठभूमिमा हँसिया र हथौड़ा राखिएको छ याे कम्युनिस्टको अन्तर्राष्ट्रिय झण्डा हाे । राताे रङ्ग अर्थात रगतकाे प्रतिबिम्ब हाे । किसानको प्रतिनिधित्व हँसिया र मजदुरको प्रतिनिधित्व हथौड़ा हाे तर नेपालमा त्यसलाई किसान र मजदुरको शाेषणकाे प्रतिककाे रूपमा स्थापित गर्न खाेजिँदैछ । समाजवादकाे नाममा त्यहि हँसियाले प्रत्येक दिन किसानकाे हातखुट्टा ताछ्ने र हथौड़ाकाे नाममा मजदुरको टाउकाेमा प्रहार गर्ने क्रम निरन्तर चलिरहकाे छ ।
राेपाइँकाे बेला किसान मल नपाएर भाैतारीरहका छन् भने काेराेना महामारीको कारण बिदेशमा अलपत्र परेका मजदुर नेकपाकाे झण्डा मा पाेतिएकाे जस्तै रगतका आँशु बगाउँदै तड्पिन बाध्य छन् । बिदेशमा रहेका नेपाली कामदारलाई समस्या हुँदा स्वदेश ल्याउनु राज्यको दायित्व हाे सरकार आफ्नो दायित्वबाट पछि हट्दैछ, अझ त्यसका लागि श्रमिकहरू बाट नै रकम उठाएर नेपाल ल्याउने तयारी गरिरहेकाे छ अब प्रश्न उठ्छ के याे सरकार श्रमजीवीकाे हाे ? सर्बोच्च अदालतले बैदेशिक राेजगार कल्याणकारी काेषबाट श्रमिकको उद्दार गर्न आदेश दिएको थियो । हाल उक्त काेषमा ६ अर्ब भन्दा बढी रकम जम्मा भएको छ तर याे सरकार अदालतको आदेशलाई लत्याउँदै उद्दारकाे नाम दिएर सुरू गरेकाे चार्टर्ड फ्लाइट श्रमिकको शाेषण गर्ने हतियार बनाइरहेकाे छ । जसमा नेपाल आउने प्रत्येक श्रमिकले महङ्गो दरमा हवाई टिकट किन्नुपर्ने अवस्था छ । घर फर्कने श्रमिकले आफ्नै पैसामा पीसीआर टेस्ट समेत गर्नुपर्नेछ त्यतिमात्र नभएर काठमाडौं पुगेपछि श्रमिकले सरकारले ताेककाे महङ्गो हाेटलमा आफ्नै खर्चमा १ हप्ता क्वारेन्टाइनमा बस्नुपर्छ । प्रतिदिन प्रतिब्यक्ति १८०० देखि ९००० सम्म तिर्नुपर्नेछ भनेर सरकारले नै निर्देशन जारी समेत गरेकाे छ । आखिर याे सरकार श्रमजीवीकाे कि माफियाको ?
रेमिटेन्समा रमाइरहेकाे सरकार बिदेशमा अलपत्र परेका नेपाली श्रमिकलाई अप्ठ्यारो पर्दा समेत कानमा तेल हालेर मस्त निन्द्रामा सत्ताकाे लडाइँमा लठ्ठीरहेकाे छ । र आफुले पूरा गर्नुपर्ने दायित्वबाट भाग्न खाेज्दैछ । स्वदेशमा राेजगारी दिन नसकेर हरेक दिन हजारौं युवालाई बिदेश पठाएकाे सरकारले समस्या हुँदा तिनै श्रमिकबाट कमाउने नीति लिएर बसेकाे छ जुन कम्युनिस्ट बृत्त भित्रकाे अपराध हाे ।
दिनानुदिन करोडौं देखि अर्बौंकाे भ्रष्टाचारकाे दलदलमा फसेको सरकार श्रमिक बर्गप्रति गैरजिम्मेवार बनिरहकाे उदाहरण सरकारले चालेकाे कदम बाट नै प्रष्ट देख्न सकिन्छ । दिनहुँ सत्ताकाे लडाइँमा ब्यस्त रहकाे सरकार श्रमिक र किसानकाे समस्यामा उदासीन छ श्रमिक र किसान प्रतिकाे रबैया हेर्दा सरकार श्रमजीवीकाे कि माफियाको भन्ने प्रश्न उठ्छ ? आखिर सरकार कस्काे हाे ?
( लेखक:समाजवादी बिद्यार्थी युनियनका केन्द्रीय सदस्य हुन् ।)
Discussion about this post